Een “extreme close-up” (ook wel “ECU” genoemd) is een camerastandpunt waarbij het onderwerp zeer gedetailleerd en van zeer dichtbij wordt gefilmd. Bij een extreme close-up worden specifieke details of delen van het onderwerp uitgelicht, zoals het gezicht, de ogen, de mond, een object of een specifiek deel van het lichaam.

Een extreme close-up gaat nog verder dan een reguliere close-up en richt zich op zeer specifieke details, waardoor de kijker een zeer nauwkeurig beeld krijgt van het onderwerp. Het kan gebruikt worden om de aandacht te vestigen op kleine details, emoties, texturen of handelingen die anders misschien over het hoofd gezien zouden worden.

Enkele toepassingen van een extreme close-up zijn:

1. Gezichtsuitdrukkingen: Een extreme close-up van het gezicht kan worden gebruikt om zeer subtiele emoties en micro-expressies van een personage te tonen.
2. Oogcontact: Een extreme close-up van de ogen kan de intensiteit van een blik benadrukken en de emotionele betrokkenheid van de kijker vergroten.
3. Objecten en details: Een extreme close-up kan gebruikt worden om de details van een object, zoals een sieraad, een wapen of een belangrijk voorwerp, te tonen.
4. Symboliek: Een extreme close-up kan worden gebruikt om symbolische betekenissen over te brengen, zoals een extreme close-up van een lippenstiftvlek om verleiding of verlangen te benadrukken.
5. Spanning en suspense: Bij thrillers of horrorfilms kan een extreme close-up worden gebruikt om de spanning te verhogen, bijvoorbeeld door de nadruk te leggen op een trillende hand of een zweetdruppel.

Een extreme close-up zorgt voor een zeer intense en intieme kijkervaring, waarbij de focus ligt op zeer specifieke details van het onderwerp. Het kan een krachtig hulpmiddel zijn om emoties over te brengen, spanning op te bouwen of de nadruk te leggen op belangrijke elementen in een scène.